shume e vertet

Albatros Rexhaj

Përgjatë një nate si kjo sonte, 

kur shoh vetminë e shpirtit tim se si më kot përpiqet të fshihet në zgjoin e turmave, 

ndiej një nevojë të çuditshme të ulërij dhe të çirrem si i marrë. 

Mos më pyet prej nga vjen gjithë ai mllef, sepse nuk dua të të gënjej duke të thënë se ti arsyen nuk e njeh.

Përgjatë një nate si kjo sonte,
kur krejt çfarë dua është të strukem në një kënd të errët të dhomës dhe porsi struci kokën nën jastëk ta fsheh,
ndihem i trembur thuajse një armik i rrezikshëm nga pas më gjëmon.
Mos më pyet kush, sepse nuk dua të luaj injorantin duke kërkuar edhe unë fajtorin e padukshëm.
Përgjatë një nate si kjo sonte,
kur me çdo kusht dua të rri zgjuar që ty në ëndrra mos të të takoj,
më shumë se kurrë më parë, e ndiej se ti je përgjigja e vetme e të gjitha pyetjeve të mia.
Mos më pyet pse, sepse nuk kam më fuqi të aktroj.
Sonte xheloz edhe për vetë hënën po ndihem,
dhe as nuk mund ta përballoj lojën e saj të dashurisë me planetet e pafundëm, që në pluhur yjesh është praruar,
sepse gjithçka që ne patëm dhe humbëm, tashmë kthjelltësisht në mendje më është rikthyer.
(A.R)

Shume e vertet